KOT LEKARSTWEM NA AUTYZM

Istnieje wiele pojęć i nazw opisujących autyzm. Prostym sposobem wyjaśnienia czym jest autyzm jest stwierdzenie, iż autyzm nie jest chorobą lecz innym sposobem postrzegania świata i myślenia.
U każdej osoby objawia się w inaczej, diagnoza może być taka sama, ale sposób zachowania i postrzegania świata diametralnie różny. Diagnoza autyzmu stawiana jest u 1 na 100 dzieci. Każde dziecko z autyzmem jest unikalne i ma indywidualne, właściwe tylko dla niego cechy.

Dzieci z autyzmem mają problemy z nawiązywaniem kontaktu z otaczającym ich światem, często używają innych niż mowa form komunikacji np. za pomocą gestów, pokazywania obrazków, pisania. Mają trudności w okazywaniu uczuć i emocji.

W komunikacji dziecka z autyzmem ze światem zewnętrznym kot jest pomostem za pomocą którego dziecko przełamuje swoje bariery emocjonalne. Kot jest zwierzęciem bardzo wrażliwym, odbierającym instynktownie zachowania dziecka, przez co dostosowuje swoje zachowanie do sytuacji. Dziecko natomiast rozpoznaje sygnały wysyłane przez kota i reaguje na nie. Gdy dziecko ma ochotę na kontakt z kotem, kot pozwala na ten kontakt, gdy jednak tego nie chce, kot instynktownie wyczuwa ten stan i nawet do dziecka nie podejdzie (w ten sposób na zajęciach zachowuje się Tosia patrz Nasi Terapeuci).

• Kot emanuje pozytywną energią co przyczynia się do poprawy samopoczucia i nastroju dzieci z autyzmem. Dzieci uspakajają się, stają się bardziej otwarte.
• Kontakt z kotem pomaga zdobyć ich zaufanie w stosunku do otaczającego ich świata, otwiera ich na uzewnętrznianie uczuć i komunikację  z innymi ludźmi. Kontakt taki uczy i ułatwia doświadczać otoczenie.
• Obcowanie z kotem dostarcza wiele pozytywnych emocji i radości, redukuje nadmierny stres, rozładowuje napięcia emocjonalne.
• Głaskanie miękkiego futerka wpływa na bardzo wrażliwe zmysły dziecka  i dostarcza mu miłych wrażeń dotykowych. Dziecko widzi, że kotu to sprawia przyjemność i dzięki temu też czuje się lepiej.
• Zabawa z kotem, karmienie, czesanie uczy dziecko empatii i nawiązywania przyjaźni. Często pomiędzy kotem i dzieckiem z autyzmem powstaje nić porozumienia oraz specyficzny, zrozumiały tylko dla nich język komunikacyjny.
• Kontakt fizyczny z kotem – głaskanie, przytulanie, drapanie pobudza organizm ludzki do wytwarzania hormonów szczęścia endorfin.
• Kot zbiera z nas ładunki ujemne, jonizuje nas dodatnio co wpływa na poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego.

Koty w terapii autyzmu są mniej popularne niż psy, jednakże dzieci
z autyzmem same wybierają chętniej towarzystwo kotów niż psów.

Koty są spontaniczne, naturalne, nie narzucają się. Pomaga to dzieciom w budowaniu poczucia bezpieczeństwa i kontroli nad docierającymi do nich bodźcami.